Αυτό που μοιάζει με κίνηση και δράση, η λειτουργία-αλληλεπίδραση του ενστίκτου μέσα στην υλική πραγματικότητα που αποτελεί καθρέφτισμά του, είναι στην ουσία μια στατική, αδιάκοπα επαναλαμβανόμενη, μηχανική κίνηση γραναζιού, μέσα σε μια συνολικότερη μηχανική λειτουργία που ποτέ δεν υπήρξε δυνατότητα εκτροπής από την πορεία της. Αυτό που μοιάζει σαν δυνατότητα πολλαπλών επιλογών, αποφάσεων, δράσεων, είναι μία και μοναδική, τυφλά επαναλαμβανόμενη κίνηση που οδηγεί ασταμάτητα στη σύγκρουση και στον πόλεμο.
Κι αυτό που μοιάζει με απόλυτη ακινησία, η ηρεμία, η συνειδητή σιωπή του νου, το άδειασμά του από την ψευδοκίνηση της ύλης, είναι η μέγιστη δράση και δημιουργία, είναι ο μη προκαθορισμένος δρόμος, είναι η ελεύθερη περιδιάβαση σε μια πραγματικότητα ασχημάτιστη, που παίρνει το σχήμα της στιγμής και μέσα σε αυτή τη στιγμή υπάρχει ακέραιη.