Η ζωή είναι ένα γυάλινο μπουκάλι κλεισμένο με πώμα, γεμάτο αέρα. Όταν το μπουκάλι σπάει, ο αέρας λευτερώνεται από μέσα του. Ενώνεται με τον υπόλοιπο λεύτερο αέρα. Αυτό δεν είναι το τέλος του. Είναι η ελευθερία του. Αυτό που λέμε ανυπαρξία είναι ελευθερία.
Νομίζουμε ότι το μπουκάλι είναι
υποκείμενο και είναι αντικείμενο. Νομίζουμε ότι είναι το ον και είναι το
πράγμα. Νομίζουμε ότι είναι η ύπαρξη και είναι οι αλυσίδες της πραγματικής
ύπαρξης που κάποια στιγμή θα σπάσουν.