Πού πηγαίνει αυτό το τρένο;

Ο μουσικός με το ακορντεόν μπήκε στο βαγόνι. Είπε ένα τραγούδι, είπε κι άλλο ένα. Έπειτα, στον επόμενο σταθμό, κατέβηκε χωρίς να περάσει από τους επιβάτες για να ρίξουν το κέρμα τους στο μάλλινο σακουλάκι του. Άντρες και γυναίκες κοίταξαν αμήχανα τις ανοιχτές παλάμες τους με το κέρμα στο κέντρο. Κάποιοι το πέταξαν στον αέρα κι όταν αυτό προσγειώθηκε ξανά στις παλάμες τους το έχωσαν στις τσέπες. Άλλοι έκαναν έναν μικρό μορφασμό κι έριξαν το κέρμα κατευθείαν στην τσέπη.

Στον επόμενο σταθμό μπήκαν στο βαγόνι οι ελεγκτές εισιτηρίων με τα καρτελάκια που φανέρωναν την ιδιότητά τους να κρέμονται στα πέτα τους. Προχώρησαν αργά ανάμεσα στα καθίσματα, μα δεν έλεγξαν κανένα εισιτήριο. Οι επιβάτες έμειναν ακίνητοι με τα ακυρωμένα εισιτήρια στα απλωμένα χέρια τους. Οι ελεγκτές κατέβηκαν απ’ το βαγόνι.

Ένας άντρας, περίπου στα σαράντα, κοίταξε γύρω του απορημένος. «Πού πηγαίνει αυτό το τρένο;» ρώτησε. Πολλοί από τους επιβάτες γύρισαν και τον κοίταξαν.


                                                                       Νοέμβριος 2016