Βγήκαμε από την υγρή και σκοτεινή κρυψώνα μας στο
εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο και περπατήσαμε στο φθινοπωρινό φως της μέρας.
Αφήσαμε πίσω μας τη σιδηροδρομική γραμμή με το απανθρακωμένο πτώμα, βέβαιοι κι
οι δύο πως δεν ανήκε σε μας, αφού εμείς ήμασταν ακόμη ζωντανοί. Στο κομμωτήριο
κλείσαμε ραντεβού για την πρώτη του μήνα. Κάναμε πολλές τέτοιες φάρσες. Φτάσαμε
στο λιμάνι, καθίσαμε και βλέπαμε να ταράζουν τα εντυπωσιακά πρασινοδιάφανα νερά
του βάρκες, κανό και πλοία. Με τα τελευταία μας λεφτά φάγαμε καροτόπιτα και
ήπιαμε μπύρα από καρότο.
Οκτώβριος 2016