Συλλογή έργων (μυθιστόρημα, διήγημα, θέατρο, ποίηση) του Μπάμπη Ράλλη

Ο σκύλος μου ο Καν και η θαυμαστή περιπέτειά μου μαζί του



 Πώς έμπλεξα μ’ αυτούς τους πληρωμένους δολοφόνους, μ’ αυτούς τους μαχαιροβγάλτες, ούτε και ξέρω. Σημασία έχει ότι ο νεαρός αρχηγός τους βάλθηκε να με παντρέψει με τη γιατρίνα της συμμορίας. «Αύριο γνωριζόσαστε, μεθαύριο παντρευόσαστε», μου είπε γελώντας πονηρά. Τι να έκανα; Του αράδιασα μια συγκινητική, ψεύτικη ιστορία. «Αρχηγέ μου, η γυναίκα που αγαπούσα και θα παντρευόμουν πέθανε σε ατύχημα τη μέρα του γάμου και ‘γω έδωσα όρκο βαρύ να μην παντρευτώ ποτέ καμία άλλη». Για αρκετή ώρα ο αρχηγός με κοιτούσε κι έμοιαζε πράγματι συγκινημένος. Ύστερα με πλησίασε και με χτύπησε φιλικά στον ώμο. «Άσε τις μαλακίες», είπε, «Αύριο γνωριζόσαστε, μεθαύριο παντρευόσαστε». Είπα να υποταχτώ στη μοίρα μου, να δω τι σόι πράμα ήταν κι αυτή η γιατρίνα. Αλλά κείνη ακριβώς τη στιγμή, είδα τον αγαπημένο μου σκύλο, τον Καν, πεθαμένος από χρόνια, να τρέχει κοντά μου για να με σώσει.  

Με τη φόρα που είχε τα έκανε όλα άνω-κάτω. Μέχρι να καταλάβει ο αρχηγός και οι μπράβοι του τι γινόταν, εγώ και ο Καν το σκάσαμε και βγήκαμε στον δρόμο. Ξέραμε πως θα μας κυνηγούσαν και τρέχαμε μ’ όλη μας την ψυχή να ξεφύγουμε.

Φτάσαμε στην πλατεία και μπερδευτήκαμε στον πολύ κόσμο για να μη δίνουμε στόχο. Εκεί συνέβησαν πολλά εντυπωσιακά πράγματα. Περάσαμε ανάμεσα από μια στοιχισμένη ομάδα μαθητών που περίμεναν το παράγγελμα του δασκάλου τους για να ξεκινήσουν την εκδρομή τους. Ο φίλος μου ο Φάνης επεδείκνυε σε όλη την πλατεία το γνωστό ταχυδακτυλουργικό κόλπο του να κρατάει έναν δίσκο σερβιρίσματος ανάποδα χωρίς να πέφτουν τα ποτήρια. Είχε στο πρόσωπο το ύφος θριάμβου που έπαιρνε πάντα όταν το εκτελούσε, αλλά σαν μας είδε να τρέχουμε κατά πάνω του, τα ποτήρια έπεσαν απ’ τον δίσκο κι έγιναν θρύψαλα. Ένας γάτος, θέλοντας να γλιτώσει από τον Καν, που νόμιζε πως τον κυνηγούσε, έκανε ένα τεράστιο άλμα και χάθηκε απ’ τα μάτια μας, αφήνοντας τους πάντες με το στόμα ανοιχτό. Πολεμικά αεροπλάνα χάραζαν άσπρες γραμμές στα ουράνια κι ο θόρυβός τους φόβιζε τις καρδιές.

Καθώς είχαμε απομακρυνθεί αρκετά κοίταξα το ρολόι μου λαχανιασμένος. Κι είδα το κρύσταλλο ραγισμένο, είδα τους δείχτες να κινούνται αργά, με προσπάθεια, και στην άκρη ένα μυρμήγκι ακίνητο να τους κοιτάζει. 

                                                               
                                                                        Σεπτέμβριος 2015