Το παλιό λεωφορείο εξακολουθούσε τη
διαδρομή του στον στενό, χωμάτινο δρόμο, ενώ η θάλασσα, δεξιά κι αριστερά,
έζωνε τη μικρή λωρίδα γης ελαφρά ταραγμένη.
Οι λιγοστοί επιβάτες κοιτούσαν
σιωπηλοί απ’ τα παράθυρα. Ο οδηγός βλαστημούσε τις λακκούβες.
Καμιά φορά ένα κύμα ανέβαινε στον
χωματόδρομο και τον σκέπαζε και τότε ήταν σα να προχωρούσαν ‘‘επί των υδάτων’’.
Τέλος, σε ένα φάρδεμα του δρόμου, το
λεωφορείο σταμάτησε. Οι επιβάτες κατέβηκαν κρατώντας στα χέρια παλιομοδίτικες
βαλίτσες. Το λεωφορείο, ύστερα από αρκετές μανούβρες, πήρε τον δρόμο της
επιστροφής. Οι ταξιδιώτες κοίταξαν γύρω τους το υγρό, μουντό τοπίο.
Είχαν φτάσει στη μέση του πουθενά.
Ιούλιος 2015