Έτσι, πουλώντας στους δρόμους ζαχαρίτσα σε συσκευασία μερίδας έβγαζα το ψωμί μου κείνα τα δύσκολα χρόνια, φιλοδοξώντας να γλυκάνω την πικρή κατάπικρη ψυχή του κόσμου. Κι όταν οι αστυνόμοι με στρίμωχναν γιατί δεν είχα έλεγαν άδεια μικροπωλητή, έσκιζα ένα φακελάκι ζάχαρη και σκορπούσα τα ίχνη μου στους πέντε ανέμους
Ιούλιος 2015