Πατέρα, έπρεπε να περάσω μέσα από πλήθος αγριεμένων σκύλων που δάγκωναν τ’ αχαμνά μου κι έστελναν τον πόνο μου περιδινούμενο στα ουράνια, να περάσω μέσα από φωτιές που έκαιγαν τα τεντωμένα για τη φωνή σου αφτιά μου, ώσπου να συναντήσω τη γαληνεμένη ψυχή σου σε κείνη την ερημική, συννεφιασμένη ακρογιαλιά της Ιρλανδίας και να βρω το μεγάλο κοχύλι που έψαχνα όλη μου τη ζωή, ολόγερο, πλήρες αγνώστων νοημάτων.
Απρίλιος 2015