Ώρες και ώρες πέρασαν

Ώρες και ώρες πέρασαν κοιτάζοντάς σε φάρε

Οι σκέψεις γίναν σύννεφα και χάθηκαν στη νύχτα

Η πόλη εξαφανίστηκε σαν όνειρο απ’ ομίχλη

Οι ψίθυροι όλοι σβήστηκαν` τους νίκησε η σιγή

Τα μάτια μου που πριν εδάκρυσαν τώρα στεγνά κοιτάζουν

Και μου φαντάζεις φωτεινέ μου σύντροφε

Τη νύχτα αυτή

Σαν το φάρο στην άκρη του κόσμου

                                                                          
                                                                  Μάρτιος    1995